Bellydance
Naziv „Belly Dance“ potiče od francuskog
izraza „Danse Du Ventre“, što u prevodu znači ples stomakom. To je orijentalni ples,
a ako znamo koje geografsko područje obuhvataju zemlje orijenta - onda shvatamo
koliko je to širok pojam. Svaka od ovih zemalja ima sebi svojstvene stilove. Ipak,
pod ustaljenim nazivom „orijentalni ples“ se podrazumevaju plesovi koji su nastali
na području severne Afrike, Arapskog poluostrva, Indije kao i na teritoriji današnje
Turske. To je, inače, područje na kome su se razvile prve civilizacije, pa se smatra
najstarijim plesom na svetu i datira još iz perioda Sumera, Akada i Mesopotamije.
Orijentalni (trbušni) ples istovremeno opušta telo i daje mu snagu. Nadahnjuje nas
pozitivnom energijom života, darujući nam ne samo estetsko zadovoljstvo, već i zdravlje
i mladost.
Danas je veoma sofisticiran, sa elementima klasičnog baleta, lepršav, ali prožet
vibracijama i udarima kukova, kojima se prati ritam, uz graciozno držanje, nežne
pokrete rukama, kao i odgovarajući izraz lica – kojima se izražavaju emocije i izražava
ženstvenost. Ovo je ples posvećen ženi – nežnoj, ali istovremeno i snažnoj.
Učenje plesa
Učenje pokreta je veoma važno u plesu, a osnove se steknu nakon 3 - 6 meseci. Ako znate da izvedete ispravno pokrete, ne znači i da umete da plešete Belly Dance.
Plesanje je celina pokreta kojom pratimo muziku i pri tome, pokušavamo telom da
izrazimo sve emocije koje u nama budi data melodija. U početku, kada pustimo muziku
osećamo se pomalo „stegnute“, kao da ne znamo koji bismo pokret prvo izvele. Čak
i ako naučimo koreografiju, stalno brojimo, mislimo koji pokret je sledeći i da
li smo nešto propustile i to nas zbunjuje. Jedna od najvažnijih stvari jeste sposobnost
da se opustimo, da se prepustimo muzici i da nas ona vodi. Nekome je potrebno više,
a nekome manje vremena da bi se pronašao način kako da se telo opusti. Tek tada,
pokreti počinju da se sa lakoćom izvode i to je, zapravo, pravi početak učenja trbušnog
plesa. Međutim, ovo učenje nema kraja, pošto je umetnost plesa neiscrpni izvor znanja,
energije i trajna osnova za istraživanje.
Na prvim časovima većina polaznica su stidljive i nesigurne. Pokreti su teški, čak
i za one koji su se bavili nekim drugim plesom, borilačkom veštinom, aerobikom ili
bilo kakvom drugom fizičkom aktivnošću. Vežbe koje radimo, pokreti koje učimo, ritam
sa kojim se susrećemo po prvi put su jedinstveni i svojstveni samo ovom plesu i
nemaju mnogo zajedničkog sa ostalim aktivnostima. Svakoj polaznici, bar jednom,
prođe kroz glavu da nikada neće napredovati i izvesti pojedine pokrete. Kada, posle
napornog rada, po prvi put budete primetile u ogledalu da ste uspele da izvedete
nešto što Vam se činilo veoma teško, oko čega ste se puno trudile, prosto i ne budete
svesne kad pokreti počnu da se nižu jedni za drugim i tada stičete samopouzdanje
koje nosite sa sobom i van časova. Ples je teška veština, ali mnogo lepa i višestruko
korisna. Postajete, sve više, svesne sebe, svoje ženstvenosti i pune samopouzdanja,
a na život gledate sa više optimizma.